wat een vakantie
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg glenda
24 April 2008 | Suriname, Paramaribo
Hallo iedereen, alles goed?
Als ik zo eventjes naar de datum kijk van mijn laatste berichtje dan is het inderdaad wel al even geleden he!
Er zijn nu een paar weken voorbij en er is dan ook ontzettend veel gebeurd sinds mijn laatste berichtje.
Zoals jullie al konden lezen kreeg ik in het totaal 3 weken lang bezoek, de eerste week kwam Yannick op en de twee volgende weken was het aan de beurt van mijn ouders.
in de eerste dagen dat Yannick hier was zijn we met de groep naar Brownsberg gegaan.
Brownsberg is gelegen in het amazonewoud ( Jungle). 2 dagen lang ben ik daar geweest.
De weg alleen al om er te geraken was al een unieke ervaring opzich. Na een uurtje te hebben gereden in een busje kwamen we op de bekende bauxiet-wegen, het zijn de bekende rode wegen in Suriname. De weg bestaat niet uit asfalt en vandaar dat het een heel hobbelige trip was om er te geraken. Je moet zelf je ramen dicht houden of je ziet op het einde van de trip gewoon rood. Ik kon met een zakdoek het rood van mjn gezicht wrijven. Het laatste deel van de tocht reden we doorheen de jungle. De weg was heel smal en hobelig en we gingen in stijgende lijn omhoog. Soms zaten we akelig dicht tegen de rand van de weg ( wetende dat je 20 m naar beneden zou kunnen vallen).
Eenmaal daar aangekomen hebben we meteen onze hangmatten omhoog gehangen, want jaja die nacht zou dat onze slaapplaats worden. Na een middagmaal vertrokken we samen met de gids voor onze eerste wandeling doorheen de jungle. Het eerste wat je meteen opvalt is de stilte rondom je. In de verte hoorde je af en toe een brulaap. De eerste tocht heeft iets meer dan een uur geduurt. Allerlei dieren zijn we dan tegen gekomen om dan uieindelijk te eindigen bij een eerste waterval, prachtig gewoon! Dan pas voel je je klein!
Kort hierna zijn we aan onze tweede tocht begonnen en heb ik boven mijn hoofd ook echte apen gezien, leuk om ze zo eens in de vrije natuur bezig te zien.
De tweede tocht was een heel pak zwaarder, stijgen en afdalen volgend elkaar snel op.
de tocht was echt intensief maar het was de moeiete aangezien beneden ons terug een adembenemede waterval ons stond op te wachten. Het pijnlijke aan dit verhaal was dat we nu helemaal op het diepste punt zaten, wat dus logischer wijze betekende dat we terug naar boven moesten. Man man man wat een tocht, zo vermoeiend!!!
Na een paar uur waren we met zen allen terug boven, opeens werd er veel minder getteterd als voordien rarara...
Ik ben het nu reeds gewoon om een koude douche te nemen, maar ik kan je verzekeren als je een douche neemt midden in de jungle, dan is het water pas koud. Lekker gegeten die avond en dan vroeg in ons bed, ale hangmat gekropen.
Veel geslapen heb ik niet aangezien dat een hangmat toch maar een hangmat blijft en het allesbehalve ideaal was voor mijn rug. Tegen de ochtend werd ik gewekt door het geluid van de apen, zalig gewoonweg!
Die dag een korte tocht gedaan zodat we een overzicht kregen over het stuwmeer, best wel mooi maar spijtig van de mist toen.
Na het eten hebben we opgeruimd en zijn we terug met het busje naar huis gegaan.
schitterende twee dagen!
Op zaterdag kwamen mijn ouders aan en als verassing hadden Yannick en ik een auto gehuurd om ze op te halen op de luchthaven.
De eerste dagen verbleven mijn ouders in een hotel en nadien in een huisje.
hmm echt leuk om nog eens een relax dagje te kunnen hebben en te ploeteren in het zwembad en het hoogtepunt van de dag een warme douche in het hotel!!
de eerste dagen hebben we het rustig aangedaan aangezien het toch een vlucht is van 10u en met het tijdsverschil ( ondertussen 5u).
We zijn met het bootje naar Peperdop gegaan, peperdorp is gekend van zijn cacao en koffieplantage en ja je ruikt het ook echt wel. Het was een prachtige plaats om naar toe te gaan, een dorpje waar slechts nog 100 mensen wonen.
ook hebben we een 4x4 gehuurd aangezien het met 7 leuk is om je zelf te kunnen verplaatsen.
We zijn naar Santigron gegaan, het is een Marrondorp in de volksmond de plaatselijke bosnegers genoemd.
Wat ik daar heb gezien zal ik nooit vergeten!
Toen we daar aan kwamen gereden werden we door iedereen aangekeken alsof we blanke indringers waren in hun dorp ( wat ik wel kan begrijpen). De motor van de auto was nog maar pas uit of er kwam al een ‘plaatselijke gids’ op ons af. Voor 5 srd per persoon wou hij ons een rondleiding geven door het dorp, het zou voor ons ook te gevaarlijk zijn om het alleen te doen... Hij rook dus geld, we hebben dan maar toegestemd.
De huizen waar de mensen in wonen waren hutten, sommige zo groot als thuis onze garage. Vouwen liepen enkel met een doek rond hun middel, voor de rest niets.
We hebben dan gezien hoe ze hun eten klaarmaakten en brood maakten, het brood werd nadien op het dak gelegd om te kunnen drogen. de huizen stonden allemaal dicht bij elkaar en er was enkel en alleen maar zand of modder te bespeuren. Overal zag je ook offerplaatsen, waar ze dan rum of brood offerden.
Op het einde van het dorp had je een vrouwenhuis. Mannen en vrouwen moeten verplicht gescheiden leven wanner de vrouw haar maandstonden heeft. Een vrouw mag niets of niemand aanraken en mag die ruimte gedurende een week ook niet verlaten. Wanneer ze dit toch doet dan moet ze een ander pad kiezen om naar het dorp te geraken aangezien ze niet het gewone en gezammelijke pad mag nemen zoals de anderen. Niet te geloven toch!! Een vrouw wordt op die momenten al een stukje vuil behandeld en aanschouwd.
Toen we verder wandelende richting de rivier kon ik eventjes men ogen niet geloven. Kinderen waren aan het spelen in het echt vieze en modderige water terwijl naast hun de vrouwen de afwas deden in hetzelfde water en achteraan een vrouw zich ook tegerlijkertijd aan het baden was! Volgens de gids was het water drinkbaar en zuiver terwijl het water bruin zag en je zo de vuiligheid in het water zag.
Na de rondleiding vertelde de gids dat hij was vergeten dat elke persoon opeens nog eens 10srd moest betalen omdat de rondleiding eigenlijk niet was inbegrepen. Wij maken dat we weg waren, want je voelde de sfeer veranderen.
Nadien een 5tal kilometer verder zijn we naar een indianendorp gegaan. Veel huizen en mensen waren er niet dus zijn we er ook niet lang gebleven. Toch bijzonder dat bosnegers en indianen op 5km van elkaar wonen. In suriname kan het allemaal.
Met een pak indrukken, gevoelens en ervaringen hebben we die dag afgeloten.
Ook zijn we een dag op jeepsafari geweest, leuk dat dat was!!
Een jeepsafari doorheen de Savanne en het bos. Meerdere malen nat geworden en andere jeeps met een touw moeten uittrekken. Toen zijn we ook naar een inheems dorp gegaan (indianen) geen enkel kind had kleren aan.
Was een echte leuke en wilde ervaring en ook zo mooi.
De rest van de dagen nog plaatselijke dorpjes gaan bezoeken, Paramaribo, naar de zoo en elke avond lekker gaan eten; Javaans, Braziliaans, Chinees, Surinaams, Europees. dat is het leuke aan dit land hier vindt je vanalles.
Ik had al eens eerder vermeld dat ik training geef op dinsdag en donderdag. Wel na een paar gesprekken met mijn ouders en Yannick hadden we besloten om in Belgie mensen aan te spreken zodanig dat we misschien een paar schoenen zouden kunnen verkrijgen.
Yannick heeft toen naar meer dan 30 winkels een mailtje gestuurd met uitleg wat ik in Suriname doe en wat wij graag zouden hebben. De club krijgt vaak donnaties, maar steeds zijn de schoenen bestemd voor de ouderen en diegene die al lang lopen. vandaar dat wij op zoek gingen naar schoenen voor de allerkleinste.
door veel moiete te doen kreeg Yanncik schoenen te pakken, nieuwe loopschoenen gewoonweg! deze heeft hij dan opgestuurd naar mijn huis. 30 schoenen kan je dat geloven!
Toen ik op training met al de schoenen aankwam stond de pers met op te wachten. Ik moest de offciele overhandiging doen met eem plaatselijke trainer, man man man wat had ik zenuwen en ondertussen werden er foto’s genomen voor de twee groote kranten ( wetende dat iedereen de krant leest in Paramaribo). Ook werd ik nadien door hen geinterviewd. en jaja de volgende dag stond ik met een groot artikel en bijhorende foto
in de krant!! ook ben ik die dag in het nieuws vermeld geweest. Ik ben nu een bekende belgische surinaamse, vele mensen spreken me ook aan op straat en volgens hen ben ik nu gezegend voor de rest van mijn leven en zal god hier later aan denken.
Yannick heeft dan ook een leuk aandenken gekregen voor al zijn moeite
En nu is de vakantie voorbij, sinds maadag terug aan het werk. De tijd vliegt en ben blij hier te zijn. vele leuke, pakkende en nieuwe ervaringen erbij!!!
Tot gauw...
Als ik zo eventjes naar de datum kijk van mijn laatste berichtje dan is het inderdaad wel al even geleden he!
Er zijn nu een paar weken voorbij en er is dan ook ontzettend veel gebeurd sinds mijn laatste berichtje.
Zoals jullie al konden lezen kreeg ik in het totaal 3 weken lang bezoek, de eerste week kwam Yannick op en de twee volgende weken was het aan de beurt van mijn ouders.
in de eerste dagen dat Yannick hier was zijn we met de groep naar Brownsberg gegaan.
Brownsberg is gelegen in het amazonewoud ( Jungle). 2 dagen lang ben ik daar geweest.
De weg alleen al om er te geraken was al een unieke ervaring opzich. Na een uurtje te hebben gereden in een busje kwamen we op de bekende bauxiet-wegen, het zijn de bekende rode wegen in Suriname. De weg bestaat niet uit asfalt en vandaar dat het een heel hobbelige trip was om er te geraken. Je moet zelf je ramen dicht houden of je ziet op het einde van de trip gewoon rood. Ik kon met een zakdoek het rood van mjn gezicht wrijven. Het laatste deel van de tocht reden we doorheen de jungle. De weg was heel smal en hobelig en we gingen in stijgende lijn omhoog. Soms zaten we akelig dicht tegen de rand van de weg ( wetende dat je 20 m naar beneden zou kunnen vallen).
Eenmaal daar aangekomen hebben we meteen onze hangmatten omhoog gehangen, want jaja die nacht zou dat onze slaapplaats worden. Na een middagmaal vertrokken we samen met de gids voor onze eerste wandeling doorheen de jungle. Het eerste wat je meteen opvalt is de stilte rondom je. In de verte hoorde je af en toe een brulaap. De eerste tocht heeft iets meer dan een uur geduurt. Allerlei dieren zijn we dan tegen gekomen om dan uieindelijk te eindigen bij een eerste waterval, prachtig gewoon! Dan pas voel je je klein!
Kort hierna zijn we aan onze tweede tocht begonnen en heb ik boven mijn hoofd ook echte apen gezien, leuk om ze zo eens in de vrije natuur bezig te zien.
De tweede tocht was een heel pak zwaarder, stijgen en afdalen volgend elkaar snel op.
de tocht was echt intensief maar het was de moeiete aangezien beneden ons terug een adembenemede waterval ons stond op te wachten. Het pijnlijke aan dit verhaal was dat we nu helemaal op het diepste punt zaten, wat dus logischer wijze betekende dat we terug naar boven moesten. Man man man wat een tocht, zo vermoeiend!!!
Na een paar uur waren we met zen allen terug boven, opeens werd er veel minder getteterd als voordien rarara...
Ik ben het nu reeds gewoon om een koude douche te nemen, maar ik kan je verzekeren als je een douche neemt midden in de jungle, dan is het water pas koud. Lekker gegeten die avond en dan vroeg in ons bed, ale hangmat gekropen.
Veel geslapen heb ik niet aangezien dat een hangmat toch maar een hangmat blijft en het allesbehalve ideaal was voor mijn rug. Tegen de ochtend werd ik gewekt door het geluid van de apen, zalig gewoonweg!
Die dag een korte tocht gedaan zodat we een overzicht kregen over het stuwmeer, best wel mooi maar spijtig van de mist toen.
Na het eten hebben we opgeruimd en zijn we terug met het busje naar huis gegaan.
schitterende twee dagen!
Op zaterdag kwamen mijn ouders aan en als verassing hadden Yannick en ik een auto gehuurd om ze op te halen op de luchthaven.
De eerste dagen verbleven mijn ouders in een hotel en nadien in een huisje.
hmm echt leuk om nog eens een relax dagje te kunnen hebben en te ploeteren in het zwembad en het hoogtepunt van de dag een warme douche in het hotel!!
de eerste dagen hebben we het rustig aangedaan aangezien het toch een vlucht is van 10u en met het tijdsverschil ( ondertussen 5u).
We zijn met het bootje naar Peperdop gegaan, peperdorp is gekend van zijn cacao en koffieplantage en ja je ruikt het ook echt wel. Het was een prachtige plaats om naar toe te gaan, een dorpje waar slechts nog 100 mensen wonen.
ook hebben we een 4x4 gehuurd aangezien het met 7 leuk is om je zelf te kunnen verplaatsen.
We zijn naar Santigron gegaan, het is een Marrondorp in de volksmond de plaatselijke bosnegers genoemd.
Wat ik daar heb gezien zal ik nooit vergeten!
Toen we daar aan kwamen gereden werden we door iedereen aangekeken alsof we blanke indringers waren in hun dorp ( wat ik wel kan begrijpen). De motor van de auto was nog maar pas uit of er kwam al een ‘plaatselijke gids’ op ons af. Voor 5 srd per persoon wou hij ons een rondleiding geven door het dorp, het zou voor ons ook te gevaarlijk zijn om het alleen te doen... Hij rook dus geld, we hebben dan maar toegestemd.
De huizen waar de mensen in wonen waren hutten, sommige zo groot als thuis onze garage. Vouwen liepen enkel met een doek rond hun middel, voor de rest niets.
We hebben dan gezien hoe ze hun eten klaarmaakten en brood maakten, het brood werd nadien op het dak gelegd om te kunnen drogen. de huizen stonden allemaal dicht bij elkaar en er was enkel en alleen maar zand of modder te bespeuren. Overal zag je ook offerplaatsen, waar ze dan rum of brood offerden.
Op het einde van het dorp had je een vrouwenhuis. Mannen en vrouwen moeten verplicht gescheiden leven wanner de vrouw haar maandstonden heeft. Een vrouw mag niets of niemand aanraken en mag die ruimte gedurende een week ook niet verlaten. Wanneer ze dit toch doet dan moet ze een ander pad kiezen om naar het dorp te geraken aangezien ze niet het gewone en gezammelijke pad mag nemen zoals de anderen. Niet te geloven toch!! Een vrouw wordt op die momenten al een stukje vuil behandeld en aanschouwd.
Toen we verder wandelende richting de rivier kon ik eventjes men ogen niet geloven. Kinderen waren aan het spelen in het echt vieze en modderige water terwijl naast hun de vrouwen de afwas deden in hetzelfde water en achteraan een vrouw zich ook tegerlijkertijd aan het baden was! Volgens de gids was het water drinkbaar en zuiver terwijl het water bruin zag en je zo de vuiligheid in het water zag.
Na de rondleiding vertelde de gids dat hij was vergeten dat elke persoon opeens nog eens 10srd moest betalen omdat de rondleiding eigenlijk niet was inbegrepen. Wij maken dat we weg waren, want je voelde de sfeer veranderen.
Nadien een 5tal kilometer verder zijn we naar een indianendorp gegaan. Veel huizen en mensen waren er niet dus zijn we er ook niet lang gebleven. Toch bijzonder dat bosnegers en indianen op 5km van elkaar wonen. In suriname kan het allemaal.
Met een pak indrukken, gevoelens en ervaringen hebben we die dag afgeloten.
Ook zijn we een dag op jeepsafari geweest, leuk dat dat was!!
Een jeepsafari doorheen de Savanne en het bos. Meerdere malen nat geworden en andere jeeps met een touw moeten uittrekken. Toen zijn we ook naar een inheems dorp gegaan (indianen) geen enkel kind had kleren aan.
Was een echte leuke en wilde ervaring en ook zo mooi.
De rest van de dagen nog plaatselijke dorpjes gaan bezoeken, Paramaribo, naar de zoo en elke avond lekker gaan eten; Javaans, Braziliaans, Chinees, Surinaams, Europees. dat is het leuke aan dit land hier vindt je vanalles.
Ik had al eens eerder vermeld dat ik training geef op dinsdag en donderdag. Wel na een paar gesprekken met mijn ouders en Yannick hadden we besloten om in Belgie mensen aan te spreken zodanig dat we misschien een paar schoenen zouden kunnen verkrijgen.
Yannick heeft toen naar meer dan 30 winkels een mailtje gestuurd met uitleg wat ik in Suriname doe en wat wij graag zouden hebben. De club krijgt vaak donnaties, maar steeds zijn de schoenen bestemd voor de ouderen en diegene die al lang lopen. vandaar dat wij op zoek gingen naar schoenen voor de allerkleinste.
door veel moiete te doen kreeg Yanncik schoenen te pakken, nieuwe loopschoenen gewoonweg! deze heeft hij dan opgestuurd naar mijn huis. 30 schoenen kan je dat geloven!
Toen ik op training met al de schoenen aankwam stond de pers met op te wachten. Ik moest de offciele overhandiging doen met eem plaatselijke trainer, man man man wat had ik zenuwen en ondertussen werden er foto’s genomen voor de twee groote kranten ( wetende dat iedereen de krant leest in Paramaribo). Ook werd ik nadien door hen geinterviewd. en jaja de volgende dag stond ik met een groot artikel en bijhorende foto
in de krant!! ook ben ik die dag in het nieuws vermeld geweest. Ik ben nu een bekende belgische surinaamse, vele mensen spreken me ook aan op straat en volgens hen ben ik nu gezegend voor de rest van mijn leven en zal god hier later aan denken.
Yannick heeft dan ook een leuk aandenken gekregen voor al zijn moeite
En nu is de vakantie voorbij, sinds maadag terug aan het werk. De tijd vliegt en ben blij hier te zijn. vele leuke, pakkende en nieuwe ervaringen erbij!!!
Tot gauw...
-
24 April 2008 - 13:48
Kathy:
Schitterend!!
Ik mis je meid!
Zoen -
24 April 2008 - 15:59
Sofie Devillé:
kei toffe ervaringe !
wauw nu ben je daar ook al beroemd =p
X mis je
sofie -
24 April 2008 - 18:03
Karen:
Goh Glenda, kwas blij toen dak je mailtje kreeg! :) twas veeel te lang geleden!
Je hebt daar precies al heel et gebied verkend, zalig :) wat een avonture daje daar allemaal welni beleefd, da komje by ons ni tege ze! Geniet van die kans jong!
das keilief van die sportschoenen, jij bent nu het engeltje van suriname :)
stel et daar nog goed glenda, kwensje nog een toffe tyd toe, jij verdient alles!KMISUUU!
Dikke kus, Karen Xxx -
24 April 2008 - 19:44
Jelle:
hier begint de zon er stilleks door te komen. politiek gezien hebben we nog steeds een regering en op stage loopt iedereen als een surinaamse kip zonder kop.:p
stage, eindwerk, examens(voor sommige onder ons)stapelen zichzelf op.
maar we hebben vriendschap aan elkaar, en steunen elkaar door dik en dun. dus ik zen blij hier in belgie.
jolien die moet ewa vroeger terugkomen van malawi wegens omstandigheden. we gaan haar deze zaterdag halen aan de luchthaven. een geregel door maarten en ik om alles in orde te krijgen (de maarten verzet hemel en aarde voor het ogenblik;))
bon, ik ga nog ewa werken voor mijn eindwerk, en ik wens je nog superveel plezeier en ervaringen waar je nog heel je leven aan kan terug denken.
groetjes -
24 April 2008 - 22:21
Nicole En Michel:
Hallo Glenda,
Als jij terugkomt van je stage zou je eigenlijk een boek kunnen schrijven over al je belevenissen. Echt tof om je berichtjes te lezen... en misschien kunnen we later ook meegenieten van je fotoreportage.
Hopelijk zijn je ma en pa ondertussen al het Lennikse leventje gewoon want morgen vertrekken we samen met Edith en Guido, Eliane en Warrreken en je ma en pa op Palokenweekend en we denken dat ze ons veel zullen te vertellen hebben.
We wensen je nog enkele toffe en boeiende weken in Suriname.
Groetjes van Nicole en Michel -
25 April 2008 - 09:00
Eline:
Hej lieve meid!! kei kei leuk alles wat je daar meemaakt, ben echt zo blij dat alles nu heel goed met je gaat! dat verdien je echt!
fijn dat de vakantie ook zo leuk was en dat je nu met volle moed terug begint te werken!
Ik zie dat je plezier beleeft in alles!
Lieve zoen elinemien -
26 April 2008 - 13:02
Zus Anja En Co :
Hoi Glen,
Heb inmiddels ook de "Surinamer Times" gelezen en ben wel fier om je daarin op een grote fot met tekst te zien staan ... :-).
Blijkbaar hebben de drie weken vakantie je goed gedaan, die ervaringen in de jungle en zo .... .
Nu, 't is hier soms ook een jungle als uwe peter - ons kleinste aapke dus - eens zijn keel openzet ... :-) maar dat weet je wel hé?
Wensen je alle vier nog fijne restweken in Suriname!
PS: ben met de Yannick gisteren eens een ritje gaan maken in 't grijs bakske, leuk!
zus en co -
27 April 2008 - 10:04
Marcelle En Ghislain:
wij hebben van onze vakantie in Suriname voor de tweede keer genoten , de foto's zijn echt gesl -
27 April 2008 - 10:13
Marcelle En Ghislain:
eventjes op een verkeerd toets geduwd , ik zal dan mijn zin maar afmaken ...... geslaagd. Natuurlijk zijn er het geen 7000 zoals bij onze beroepsfotoraaf !!!geniet nog verder van dit mooi maar toch speciaal land.Sofie is dan toch allergisch aan de oorringen maar niet aan de armband ,Karolien geen probleem . Groetjes aan iedereen die we daar ontmoet hebben en tot bels !!! -
29 April 2008 - 18:33
Peter Jo En Co:
Hallo Glenneken, wat is het leuk om al je verhalen te lezen. Natuurlijk hebben wij ook al een en ander vernomen van Yannick en onze ouders. Best spannend allemaal! Maar natuurlijk is het voor ons een ver van ons bed show, aangezien we er nog niet zelf geweest zijn. Hopelijk zal de resterende tijd die je er nog alleen hoeft door te brengen (zonder Yannick en onze ouders) toch nog voldoende spannend zijn en zal de verveling niet toeslaan. Ma en Pa hebben van je sexuele voorlichtingscampagne verteld waarbij je condooms en glijmiddel diende te bezorgen aan de plaatselijke 'ruitenwassers' (euh -sters). Echt ongelofelijk. Allé, zusje, geniet nog met volle teugen en tot weldra. Groetjes, Johan, Ilse, Laura en Hannah.
-
29 April 2008 - 21:40
Wim:
Zozo glenda,
Dit is mijn eerste berichtje op je blog, daar schaam ik mij wel een beetje voor!
Ik lees elke keer je verhalen en ik moet toegeven dat ik toch een beetje jaloers op je ben, maar wel veel respect voor wat je daar allemaal doet, ik zou het niet kunnen!
Het ga je goed meid, als je terug in Belgie bent spreken we elkaar nog wel eens!!!
knuf,
Wim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
